دقیقه 92:48 تا همیشه دقیقه طلایی مادریدیسموها خواهد بود. رویاهایی که به تحقق پیوستند. من در سکوهای ورزشگاه دالوزسرم را در آغوش گرفتم. این پسر هرگز فراموش نمی کند که پدرش دروغ نمی گفت که از کودکی به او وعده دسیما را می داد. همچنان بارها و بارها سرود به یاد ماندنی دسیما که آنچلوتی چند روز بعدش بخشی از آن را در برنابئو خواند در ذهنم زمزمه می کنم. ان لحظه زندگی ماها را عوض کرد.
امیدوارم اتلتیکویی ها بتوانند تماشای این دو دربی اروپایی بی نظیر را تحمل کنند هر چه بشود ، نباید فراموش کرد که این رئال مادرید بود که در اروپا تاریخ را نوشت. تردیدی ندارم که شاید اتلتیکو هم روزی بتواند قهرمان اروپا شود. اما فعلا ما ده بار قهرمان اروپا شده ایم و آنها هیچی.
تصور کنید که ما لالیگا ، کوپا و سوپرجام را نبدره ایم اما چمپیونزلیگ 24 می ، لادسیما ، دقیقه 92:48 ، شنل راموس با نمادهای مادریدیسموها …. جشن بی نظیری است که هرگز فراموش نمی شود و قرن ها و قرن ها در تاریخ می ماند. البته ما در حال زندگی می کنیم. امشب په په ، راموس ، مارسلو ، مودریچ و خامس ، غایبان شکست 4-0 درزمین هستند. رونالدو ، بهترین بازیکن کره زمین هم بازی می کند. من هم دلایل خودم را برای خوشبین بودن دارم ...
توماس رونکرو